آن هنگآمـ کـه دوستـــ دآری دلــی رآ مآلکــ شـوی " رهـآیشـ کن "
پرنده در قفــس زیبـــآ نمی خوآند ؛گرچه برآیتــ تمـآمــ ِ لحـظـــه ـهآ رآ نغمــه خوآنـی کند !
بگذآر برود . . . تمــآم ِ افــق ـهـآ رآ بگردد و آوآز سـر دهـد ؛ صبـــور بـــآش و رهــآیـش کن !
گفتــه اند : اگــر از آن ِ تـــو بآشد بآز میــ ـگردد و اگــر نـبآشـد ،
× . . . یـــآدتـــ بآشد قفـــــس ، آفـریننده ی عشق نیستـــ . . . ×
گمــآن نبر کــه دآنه ـهـآی رنگآرنگــ دل ، طبیعتـــ آزآد این پرنده ی زیبآ رآ اسیر تو میــ ـکند !
می دآنــم . . .
می دآنــم کـه رهآ کردنش رنج می آفریند . . .
زیــرآ چه بسیآر رهآیی ـهآ که به دلتنگی ـهآ و گآه فرآموشی ـهـآ می انجآمد !
امــآ مــــآندن بی آنکـه صآدقـــآنه دل سپـــردنی بآشد رنجیستـــ دردنآکـــتــر !
و در آن زمان که با کمترین خطآیی روزنه ای در دل قفس بآز شود میــ ـگریزد !
آن هنگآم رآ چه توآنی کرد ؟ ?
" تـو " می مآنی و این همــه روزهـآیی که رنــج برده ای اهـلـی شدنـش رآ ؛
رهــآیــش کـن . . . دوستـــ دآشــتـن رآ " رهـآیی " استـــ کـه زیـبــآ میــ ـکند ؛
پرنـده ای که به تمآم ِبآغ ـهـآ سر می زند ؛ به تمآم ِ گـل ـهـآ عشق می ورزد ،
و تمــآم ِ سر شـآخه ـهـآی درختـآن ِ تـنـهــآ رآ لحظه ای میـهــمآن میــ ـشـود ،
و از تمآم ِ چشمه سآرهآ می نوشد و حتی میــ ـگذآرد شیطنتـــ ِ کودکـآن، بآل او رآ " زخمـــی " کند !
آیآ نگه دآشتنش در قفس تو رآ شآد میــ ـکند ؟ ?
. . . ولـــی . . .
اگر به سویتـــ بآزگشـــتـــ بـــدآن " همیشه " بآ تو میـــ ـمآند . . .
و اگر رفتــــــ و دل به بآغـــی دیگر سپـــرد ، به گلـی دیـگــــــــر ،
و شــآید قفســی دیــگــر ،
پـس از آن ِ تـو نیــستـــ . . .
بگــذآر رهــــــــــآ بآشد . . .
دوسـتـــــــــــش بـــــدآر :)
امآ گمآن نبر که بآ اسآرتـــ،دلی از آن ِ تو میـشود ،
× . . . بگذآر مهـــــر ورزیدن ِتو سـیـرآبـش کند . . . ×
× . . . امآ نــگــــذآر قــلبـــتــــ رآ گِـل آلــــود کند . . . ×
" عشقی بورز که تـو رآ زلآل تـر و زیــبــآتـر می کند "
چه کسـی گفتـــ که عشق یعنــی مـآلــکــــــ شدن ؟
زنـجـیــری نـســآز که وجــودی رآ به اســآرتــ کشد !
× . . . اگر هــــوآی تــو دآرد بــآز خوآهد گشتـــ . . . ×
سینـه سرخــی خـوآهـــد شــد بــآ ارمـغــــآنی از تـرآنــــه ـهـآ و نـغمـــــه ـهـآی زیـبــــآ . . .
که تآ همیشه برآیتــ خوآهد خوآند ؛ بـی آنکههرآس ِاز دستــ دآدنی او رآ در قفس افکند ؛
و شآید ققنوسی شود که حتی اگر به آتشش افکنی بآ جـآنی دوبـآره عآشق ترین بآشد !
دوستــــ دآشتـــن اتفــآقی ســــآده و زیبــــآستــــ . . .
مثل تـــولـــــد یکـــــ پــــروآنـه - - - - - - - - - - -
بیشـتر از تمآشآی پروآنه ـهـآ - - - - - - - - - - -
" مبهوتـــ ِحس ِ لحظه ـهآی تولــدش از پیـله بآش " :)
× پنجـــره رآ بآز بگذآر . . .
شآید بــــــــــآرآن ببــــآرد . . .
شآید درختــ ـهـآی عریآن جآی کآفی برآی "پرنده ـهآی خیس خورده" ندآشته بآشند . . .
© غـُلآمـرضــآ مــَـلکـــی
پ ن 1 : تنهآ بهآر نیستــ که فصل رویش گلهآستــ در پـآیــیـز هم گلهآمیــرویــَنـد ... بهله !
این آپم فقطــ وآسه این بود تو پی نوشتـــ اولش بگم فآطمـه ی عزیزم تولدتـــ مبآرکــ اکسیژنم :دی
پ ن 2 : دوستـــآن مجآزی که اصلا هم مجآزی نیستند ! خیلی هم واقعی هستند، چقدر بودنشآن خوب استـــ
پ ن 3 : اندکی درنگ ! "لبخند بزن” شاید دستهایم از تو کوتاه شده باشد اما پاهای تازه ایی در من به راه افتاده اند!
پ ن 4 : سآده زندگی کن ،" امآ ساده عبور نکن " از دنیایی که تنها یکبار تجربه اش می کنی ! :)
پ ن 5 : بـــآور کن زندگی رآ ♥ همــآن عجیبـــ‌ ِ مبهم رآ :)
. . . .
شوق ِ رهـــآیی " حرکتـــــ " می آفـــرینـد!
بخــــوآن به نــآم ِ « رهــــآیی » ! - - - - - - -
بخــــوآن به نآم ِ سآقـــــه امیـــد در پهن‌ دشتـــ یـــأس!
دلمــــ شوق پــروآز می خوآهد - - - - - - - - - - - - - - -
شوق ِ رهــآیی از ایـــن دنیــآی کوچکـــ، از ایـــن هــمه هیــآهــــو!
به رهـآیی بگو " آره " ! بگـــو آره که جهـــآن زیبـــآ شه ! - - - - - - - - - - :)
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
